Rond 12 uur vertrokken we dus met de boot over de River Kwai naar de pier waar ons busje klaar stond. We rekenden zo'n 4 uur voor de reis, en de trein vertrok rond half acht. Ruim op tijd dus (reiservaring heet dat, of stress om te laat te komen;-))

De chauffeur reed heel keurig en onderweg hebben we nog even een plaspauze gehouden. Dit levert altijd de nodige stress op, want wat voor een plee tref je? In het ergste geval heb je zo'n 'hangplee' zonder wc-papier en smerig ook nog. Dan wenste ik me dat ik een man was. Maar het zat ons mee, er was een gewone (smerige) wc met papier, hoera. (had ik voor niks in de taxi allemaal tissues verzameld). Inmiddels hadden we ook wel weer wat trek gekregen en stelde de chauffeur (tot grote vreugde van Kaj) voor om bij een 7 eleven te stoppen. En ja hoor, daar at Kaj (en op Patrick na de rest ook) het beroemde broodje hotdog. Als het aan Kaj ligt eten we dat de hele vakantie.

Na bijna 3,5 uur kwamen we op het station in Bangkok aan. Wat een ongelooflijke drukke stad is dat. Maar we waren ruim op tijd. Patrick regelde dat we onze bagage ergens kwijt konden en toen zijn we op zoek gegaan naar een plekje om ergens wat te drinken. Maar na tien minuten een kant opgelopen te hebben, niet wetend waar we uitkwamen (plus ongelooflijk veel verkeer, dus stank en herrie om ons heen) besloten we terug naar het station te gaan. Daar hebben we eerst wat gedronken en later wat gegeten bij KFC (Ja, we zijn in Thailand, echt Thais eten we hier;-)) Daarna hebben we proviand voor de reis ingeslagen. Rond zeven uur was het mannetje dat onze bagage had al op zoek naar ons, want de trein stond klaar.
Wij hadden de trein al maanden geleden geboekt, maar door het debacle van het gemiste vliegtuig was dit (evenals het hotel in Bangkok) door Greenwood travel geannuleerd. Maar omdat we alsnog op reis gegaan zijn had Greenwood Travel nieuwe tickets voor ons geboekt.. Ik heb er nog specifiek bij gevraagd of we plaatsen bij elkaar konden krijgen, anders gingen we liever vliegen....Nou je voelt het waarschijnlijk al aankomen.....we hadden plekken verspreid door de wagon en allemaal bovenbedden (zie je Karlijn al naar boven klimmen?). Bovendien dacht ik dat er twee mensen boven en twee onder moesten slapen. Ik zag mezelf al met een of ander oud Thais mannetje boven in die trein liggen. Slik. Na alle toestanden van de afgelopen week (jaar?) was dit ff te veel voor me. De reis duurde maar liefst 14 uur, das dus niet niks. Maar gelukkig kwamen er 3 Nederlandse backpackers en na heel veel geschuif en gedoe kwam het allemaal redelijk goed. Wat wel grappig was, was dat onze host een travestiet was. Ze sprak heel verwijfd en had van die heel overdreven vrouwelijke trekjes, heel grappig. Verder vond ik de trein redelijk afzien. Het was ijskoud (niet alleen ik had het koud!!!) en over de plee hebben we het maar niet. En de kakkerlakken en ander 6 potige beesten liepen langs m'n hoofd. De familie Gijzen zat overigens in een andere coupé (minder ruimte,maar warmer en met z'n vieren bij elkaar) en die hebben het als een groot avontuur ervaren. Maar goed, aan alles komt een eind, ook aan minder leuke dingen. En rond elf uur waren we op het station van Chiang Mai waar de taxi alweer op ons wachtte. We zitten nu in een resort van de Belgische Daphne (Laim Suan Dok Mai resort). Een klein resort met 8 kamers en wij hebben er 4. Het zijn lekkere ruime kamers, met douche en gewone wc. Eindelijk weer eens douchen na twee dagen. Rest van middag gerelaxt bij zwembad, website bijgewerkt (hebben hier draadloos internet) maar vooral lekker niks gedaan. Morgen gaan de mannen een excursie doen (iets survivalachtigs terwijl de vrouwen na een warmwaterbron gaan (tip van Daphne).

Heb vandaag dus de webiste weer helemaal up to date. Vanmiddag ook wat foto's geplaatst. Foto's treinreis komen morgen wel. Ik ga me klaar maken voor de nacht en Karlijn gaat nog even op MSN.

Yvon, hartstikke bedankt voor je info, ik had het verhaal ook in het Birmees/Engels gehoord, maar kon het even niet navertellen. Verder iedereen bedankt voor reacties, altijd leuk dat mijn verhalen gelezen worden, doe ik het niet voor niks.

Tot later.