Sjonge, dit geloof je niet.

Ow ja, we hadden anderhalf uur vertraging in Bangkok. Vergat ik nog even te vertellen dat we de departure kaarten van Joran en mij nooit terug gekregen hadden en die heb je nodig om het land te verlaten. Op advies van Greenwood Travel zijn we 4 uur voor vertrek naar luchthaven gegaan om het te gaan regelen bij immigratie. Op het vliegveld aangekomen bleken we dus vertraging te hebben....Stonden we daar om 5 uur in de ochtend. En dat departure kaartje was geen probleem, binnen 1 minuut geregeld gewoon bij het inchecken. Enfin, na ruim 5 en half uur wachten en ruim 6 uur vliegen in Qatar aangekomen bleek onze nachtmerrie uit te komen. We hadden de aansluiting naar Frankfurt gemist! Volgende vlucht zou 's nachts pas vertrekken. We werden na heel veel gedoe naar een hotel in Doha gebracht (midden in de woestijn). Van slapen kwam bij mij niks. I.v.m. de ramadan moesten we de lunch op de kamer laten komen. Diner zou om half zeven in buffet vorm zijn. Dico en ik zijn nog wel een hapje gaan eten, maar de kids haakten af (lagen heerlijk te slapen). Om 11 's avonds (plaatselijke tijd) werden we weer op het vliegveld afgeleverd (na bijna tien uur wachten) en ongelooflijk maar waar, rond 1 uur 's nachts vertrok ons vliegtuig.
Dan denk je bij jezelf, dit was voor 1 vakantie meer dan egnoeg ellende (zeker gezien de dramatische heenreis) Maar nee, het was nog niet genoeg. Rond 7 uur liepen we met koffers (hoera, die waren er wel) naar de auto. Heerlijk, eindelijk naar huis. Maar helaas. De auto wilde geen millimeter vooruit. Hij startte wel, maar de remmen waren geblokkeerd of iets dergelijks. Alles geprobeerd maar uiteindelijk maar SOS hulpdiensten gebeld. Die regelden een sleepauto, zooo grappig. Omdat we in een parkeergarage stonden kon dat ding er helemaal niet in. Dus over naar plan B. Er kwam een ADAC auto, maar die kon niet vinden waar we waren. Dico is nog naar de beste man toegelopen, buiten de garage, maar hij wist zelf niet in welke garage we zaten (P1? P2? P3?) . Nou ja, om een lang verhaal kort te houden, na een uur hadden ze het toch gevonden en binnen een minuut had de man het opgelost. De handrem had de achterwielen geblokkeerd en die monteur reed gewoon keihard achteruit en na een harde knal (klonk niet echt goed) deed de auto weer leuk.
Dus konden we eindelijk echt naar huis. Terugweg toch nog bijna 5 uur over gedaan, maar nu zijn we eindelijk weer thuis. Home sweet home.
Ik zal van de week (als ik tijd heb, werk gaat nu voor;-)) nog even een eindevaluatie schrijven. Nu kapot moe ;-)

Pech

Op dit moment staan we nog in Bangkok en ons vliegtuig heeft anderhalf uur vertraging.... en we hadden maar een uur om over te stappen in Doha (Qatar). Dus naar alle waarschijnlijkheid gaan we onze aansuiting daar missen. Het zit ons dus niet mee. We wachten maar weer af, meer kunnen we niet doen.

To be continued

Bangkok

Gister zijn we na ruim 7 uur reizen weer in Bangkok aangekomen. Na aankomst zijn we binnen een half uur naar de grote mall vertrokken met zo'n longtail boot. Die stoppen heel kort en varen keihard. Voor Karlijn was dat bijna niet te doen, want het in en uitstappen was een crime (veel te hoog) bovendien kon ze niet stevig staan... Na even wat gegeten te hebben en beetje rondgekeken in de mall zijn wij teruggegaan naar het hotel terwijlde familie Gijzen bleef om te winkelen.
Vanmorgen vroeg zijn ze met z'n zessen de fietstocht door Bangkok gaan maken terwijl Karlijn en ik rustig ontbeten hebben en nu even de site bijwerken.

Bovendien hebben we nog een ander probleem. Wij hebben op de heen weg niet de departurepapieren teruggekregen. Dico en Karlijn wel, maar Joran en ik zaten bij een stagiaire en wij heben die kaartjes nooit teruggekregen. Gevolg is dat we morgen nog vroeger op vliegveld moeten zijn om naar immigratie te gaan. Joepie. 5 uur in de ochtend vertrekken we! Jorans verjaardag wordt steeds langer. Vanavond misschien nog verslag van de fietstocht, anders komt dat thuis wel.

Koh Chang 3

Gisteravond hebben de onderhandelingen met Wim Koh geresulteerd in een snorkelexcursie van 10 tot uur of vier. Vanmorgen startten we helaas met regen. Even gebeld met Wim, maar volgens hem was het op de locatie waar we zouden gaan snorkelen droog. Rond tien uur werden we opgepikt en via een kronkelige weg waren we na zo'n 20 minuten bij de duikschool van Wim. Naast onze groep gingen er nog 2 Finnen mee, maar die gingen duiken. De boottocht naar de snorkelplek was weer een ervaring op zich. Er waren heel hoge golven en die golven spetterde uiteraard ook de boot in. Verder werden we ook aardig door elkaar geschud. Soort kermisattractie, en dat alles inclusief. De eerste plek waar we gingen snorkelen was wel aardig, maar niet super mooi. We zijn natuurlijk wel een beetje verwend doordat we in Egypte en Australië al gesnorkeld hebben. 's Middags hebben we een heerlijke Thaise lunch gegeten op een onbewoond eilandje. Wisten jullie dat de Belgen taugé sojascheuten noemen? Ik wist niet eens dat taugé dat was. Zo zie je maar weer, zelfs van Belgen kan je wat leren.
De tweede duik was veel mooier. Op die plek zaten veel meer vissen. En heel veel anemonen. Karlijn heeft zelfs Nemo gezien. We hadden ook heel erg geluk met het weer, want de zon heeft eigenlijk de rest van de middag geschenen.
De twee Thaise mensen (kapitein en zijn vrouw) die mee waren gooiden fruit in het water en honderden vissen kwamen daar op af. Heel gaaf om daar tussen te zwemmen. Kaj en Joran hebben de visjes zelfs vanuit de hand gevoerd, heel grappig om te zien en te horen. Terwijl ze hun snorkel nog in hadden gilden ze het uit van....pret of angst?
De terugweg was ook nog even spannend, wat er kwam een golf water aan boord en die spoelde Karlijns lens uit. Gelukkig zag ik ‘m nog op d'r wang zitten. Ze heeft ‘m de hele weg in d'r hand gehouden terwijl ik probeerde met een handdoek haar (vooral de lens) een beetje droog te houden. Operatie lens is gelukt.

Al met al een heel geslaagde dag. We hebben net allemaal even gedoucht en straks gaan we weer wat in het restaurant eten. Daarna moeten we weer inpakken, want morgen vertrekken we om 9 uur weer naar Bangkok.

Koh Chang 2

Vanmorgen lekker uitgeslapen en rond half tien zijn we gaan ontbijten. Ontbijt is hier in buffet vorm en is inclusief.
Wederom scheen de zon vandaag en hebben we vooral geluierd bij het zwembad, wat langs de zee gelopen en tussendoor wat gegeten en gedronken. Over drinken gesproken: Kaj wilde een keer een verse kokosnoot drinken. Op de foto kan je zien wat hij er van vond;-)
Patrick had vandaag ook nog voor 4 uur een scootertje gehuurd en heeft hij met Kaylee, Kay en Joran een stukje rondgereden. Omstebeurt welteverstaan.
Al met al een relaxte dagje en dat hoort toch ook op zo'n bounty eiland? Mis nog een hangmat tussen twee palmbomen. De mannen zijn nu weer een potje Yahtzee aan het doen (kan het hele resort van meegenieten).
Iedereen krijgt zo langzamerhand wel een lekker vakantie kleurtje. Begreep dat het in Nederland slecht weer is? Dan moeten we morgen nog even flink in de zon. Misschien dat we morgen gaan snorkelen, maar Mik is nog aan het onderhandelen met Wim Koh (of hoe die beste man ook heet). Er zijn namelijk alleen dagtochten en we willen maar een halve dag. We hoeven niet meteen alle eilanden hier te zien.
Overmorgen vertrekken we alweer naar Bangkok. Daar gaan we nog de fietstocht maken en de drijvende markt, het koninklijk paleis en en en etc. staan ook nog op het verlanglijstje. We komen tijd te kort. Maar vrijdagochtend 13 augustus vliegen we toch weer terug. Joran zal dan zijn langste verjaardag ooit meemaken.

Bangkok-Koh Chang

Inmiddels zitten we op het zonnige eiland Koh Chang. Maar daar kom je uiteraard niet zomaar.
Kaj was eergisternacht (in het Prince Palace hotel) schijtziek geworden. Hij wil nu nooit meer een broodje Hotdog (was het toch nog ergens goed voor;-)).
Rond half elf stond keurig het taxibusje klaar om ons naar Koh Chang te brengen. Eerst naar Thrat en vandaar een half uurtje met de boot. In totaal waren we wel zo'n 6 uur onderweg.
Het waaide heel hard toen we aankwamen en onderweg voelde ik me langzaam maar zeker ook steeds beroerder worden (had niet eens een hotdog gegeten).
We hebben hier twee geschakelde huisjes en we kunnen communiceren door het stopcontact ('s avonds erg gelachen met Kaj). Huisjes zien er prima uit, en we zitten vlak aan de zee (nu maar hopen dat er geen tsunami komt;-))
We zijn 's avonds met z'n allen wat gaan eten in het restaurant dat bij het resort hoort. Allemaal erg lekker en niet duur (voor een blikje/flesje drinken 50 cent). Maar na het eten moest ik rennen naar de wc en heb het net gehaald. Verdere details bespaar ik jullie.
Helaas gaat de heimwee bij mij (ook bij Karlijn, die mist Jeroen;-)) toeslaan. (Niks bijzonders, heb ik overal, behalve in Australië). Vandaag hebben we vooral genoten van de zon, zee, strand en zwembad. Bijna iedereen is wel wat verbrand, maar zoveel zon hadden we ook nog niet gehad. Tussendoor hebben we weer wat in het restaurant gegeten. Wat we morgen gaan doen weten we nog niet......

Kaj is overigens weer als nieuw en ik voel me ook alweer stukken beter. (Mocht dit iemand interesseren)

Ow, enne Mary, waarom krijgen de Gijsjes steeds wel een knuffel en de Glasjes niet?????

Chaing Mai-Bangkok

Vandaag was het een reisdag. Na afscheid genomen te hebben van Daphne, haar zoon Liam , het personeel en de veestapelJ zijn we om half één vertrokken naar het vliegveld. De reis verliep voorspoedig maar het moest natuurlijk allemaal niet te soepel gaan. Dus had Kaj zijn PSP (spelcomputertje) in het guesthouse laten liggen. Patrick heeft meteen Daphne gebeld, die heeft een taxi geregeld en ja hoor, de PSP werd per express op het vliegveld afgeleverd. Als dat geen service is!

De vlucht verliep heel goed. Slechts 40 minuten (en ons was ruim een uur beloofd @#$#%!!) Na de vlucht zijn we met twee taxi's naar het Prince Palace hotel gegaan. Onze reis verliep wat minder soepel (ging te makkelijk tot nu toe;-)) We hebben er ruim een half uur langer over gedaan dan de Gijsjes en bovendien hadden wij een heel kleine taxi. Achterin kon je net aan met z'n tweeën zitten. (dus met drie man was eigenlijk te krap). Voor Karlijn was dit een ramp. Reizen is sowieso zwaar en afgelopen dagen zijn we best wel actief geweest. Karlijn heeft zich door alles kranig heen geslagen maar dit was even een dieptepuntje.
Patrick, Kaylee en Mik wilden graag naar China Town. De twee boys wilden graag gaan zwemmen. Dico is toen even met ze naar de 7 eleven gegaan (ja, heel goed, voor een hotdog) en toen is hij daarna met de anderen mee naar China Town gegaan. Karlijn en ik zijn samen super de luxe Sushi gaan eten in het hotel. Kost een paar centen maar dan heb je ook wat:-) Was echt heel lekker en Karlijn knapte er wel een beetje van op. Na het eten zijn we bij de jongens gaan kijken bij het zwembad en hebben we pogingen gedaan op Bangkok bij nacht te fotograferen. Daarna hebben we met z'n viertjes nog even Yahtzee gedaan op de hotelkamer. De Chinatowners kwamen ook weer enthousiast terug, alleen meende Mik dat het nodig was om de halve Tuktuk in d'r vinger mee te nemen. Na een kleine operatie (door Gijs) werd het stukje uit haar vinger gehaald en dan is het handig dat Karlijn de halve apotheek bij zich heeft (ook fijn dat ze zo georganiseerd is (not)).
Morgen vertrekken we om 10.30 naar Koh Chang.

Chiang Mai dag 5

Na wederom een lekker ontbijt werden we met een taxibusje afgehaald om te gaan bamboeraften.Eerst moesten we ruim een uur rijden. Hoe verder de reis vorderde, hoe mooier en groener de natuur. Ook zagen we heel veel rijstvelden. We werden ergens in the middle of nowhere door het busje 'gedumpt'. Vooral de wc was daar echt één van de mooiste tot nu toe. Maar waarom naar de wc als je ook gewoon tegen een boom kan aan plassen of later gewoon in het water op je vlotje? Het raften was weer een avontuur op zich. Onderweg moesten we wel even een stukje over de oever (veel stenen en veel hoogte verschil) lopen, omdat er een kleine waterval was. Dit was nog een hele klim (vooral voor Karlijn). Onderweg kwamen we nog een ontsnapte olifant tegen en die was niet erg blij. Je voelde de spanning bij de mannen die onze vlotten bestuurden. De olifant stak de rivier over (het water kwam tot onder z'n middel) en klom toen de oever op. Daar rende hij een stukje en toen kwam zijn baasje er aan en de olifant stak in een rap tempo weer de rivier richting ons over. Dat waren wel even spannende secondes. Maar de eigenaar van de olifant kon 'm gelukkig net een andere kant opjagen voordat ie bij Annemiek op schoot zou belanden. Achteraf was het een bijzonder moment. Na zo'n drie kwartier op het smalle vlot van bamboe (waar we met z'n vieren op konden) kwamen we bij het eindpunt. Daar hebben we nog wat gedronken en ons busje stond alweer klaar om ons naar de tempel in Chiang Mai te brengen die we gister nog wilden zien. Onderweg zijn we nog even gestopt bij een seven 11 om (uiteraard) een hotdog of iets anders te eten.

In chiang Mai begon de grote zoektocht naar de tempel. We hadden geen idee wat de naam was van die bewuste tempel. De taxichauffeur bracht ons van de 1 naar de andere, maar overal zeiden wij nee. Aah, die arme man deed zo zijn best. Op een gegeven moment kwamen we bij de zoveelste tempel en keek hij ons vol verwachting aan of het de goede was (niet dus). Maar we hebben toch maar gezegd dat het goed was. Op terugweg naar guesthouse zagen we nog een grote tempel waar we nog even rondgekeken hebben.
Bij het guesthouse hebben Joran, Mik Kaj en ik nog even gezwommen. De mannen hebben voor donderdag de 12^e een fietstocht door Bangkok bij Ko geboekt. Vanavond hebben we weer wat gegeten op de night bazaar (Karlijn en ik weer sushi:-)). Ook hebben Mik, Kaj, Kayl en ik onze voeten laten masseren. Ik had natuurlijk weer de ladyboy als masseur:-)
Terug zijn we weer met de Tuktuk gegaan (terwijl het regende...gelukkig niet zo hard)

Omdat dit de laatste avond was in hetLiam Suan Dok Mai guesthouse heb ik nog even een heerlijk toetje genomen (chocolade ijs, met banaan en warme chocolade saus). We hebben hier heerlijke dagen gehad en wij (Famile Gijzen en Glasbergen) kunnen iedereen dit guesthouse aanraden. Er is hier een heerlijke sfeer en het personeel is zeer vriendelijk. Ook voor de eigenaresse, de Belgische (kan ze ook niks aan doen;-)) Daphne,niks dan lof. Ze helpt je met het regelen van tours tot het boeken van het volgende guesthouse! Gastvrijheid is het keywoord.
Morgenmiddag vliegen we naar Bangkok waar we 1 nacht blijven. De volgende dag reizen we dan met een busje door naar het eiland Koh Chang. Misschien dat het dan even twee dagen rustig is op de site.